Do Not Let Our Dreams Die
Remember? During childhood we had unlimited dreams to share to our families and our friends. We used to dream to be a doctor, a teacher, a solider, an astronaut, a … Continue reading
การทำธุรกิจ (ตอนที่สอง)
มาติดตามตอนที่สองต่อจากคราวที่แล้วค่ะ…. ขั้นตอนต่อมาคือการหาตลาดหรือกลุ่มลูกค้าสำหรับสินค้าของเรา ขั้นตอนนี้ต้องพิจารณากันอย่างถี่ถ้วนหน่อย เพราะคนเราในโลกนี้ไม่ได้มารุมแย่งกันซื้อสินค้าอย่างเดียวกันไปเสียทุกอย่าง จึงสำคัญตรงที่ว่าเราจะเจาะกลุ่มลูกค้ากลุ่มไหนเป็นหลัก ส่วนกลุ่มอื่นๆที่เราไม่ได้เอามารวมเป็นหลัก สักวันเขาก็อาจจะสนใจเข้ามาซื้อก็ได้ ถ้าเขาสนใจหรือชอบสินค้าและบริการของเรา แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเวลาเราโฆษณาสินค้าที่จะขาย เราเดินเข้าไปถูกกลุ่มเป้าหมายหรือเปล่า? เช่นเราอยากจะขายบริการทัวร์ท่องเที่ยว แต่เราไปเน้นโฆษณาในกลุ่มนักบวชหรือผู้สูงวัยที่เขาไม่ชอบเดินทางไปไหนเลย การโฆษณานั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร ต่อให้คุณพูดเชิญชวนจนคอโป่งและต่อมทอนซิลกระเด็นหลุดออกมา คุณก็อาจจะได้ลูกค้าไม่กี่คนและจำนวนตัวเลขต่ำกว่าเป้าหมายที่วางไว้ด้วยค่ะ ถ้าอยากจะขายพวกของเก่าแอนทิคย้อนยุคทั้งหลาย ในราคาสมัยใหม่ที่ตั้งไว้สำหรับความเก่าโดยเฉพาะ ก็ต้องเจาะกลุ่มลูกค้าพวกที่มีเงินเหลือกินเหลือใช้ นิยมสะสมของพวกนี้ไว้ประดับบารมีให้ดูขลังและเคร่งขรึม พวกกลุ่มนี้เขาจะไม่คำนึงถึงราคา แต่จะจดจ่อที่ตัวสินค้าว่าเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากได้จนน้ำลายหยดหรือเปล่า? ถ้าชอบล่ะก็ ราคาว่ามาเลยไม่เกี่ยงว่าตัวเลขกี่หลัก แต่ในทางกลับกัน ถ้าเราไปโฆษณาขายในกลุ่มคนที่หาเช้ากินค่ำ ต่อให้แอนทิคชิ้นนั้นมีค่ามีราคาแค่ไหน ก็ขายไม่ออก ไม่มีใครสนใจจะซื้อไว้ให้เปลืองพื้นที่บ้านหรอกค่ะ … Continue reading
การทำธุรกิจ (ตอนที่หนึ่ง)
ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าข้อเขียนวันนี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนเองเท่านั้น ไม่อาจนำไปใช้อ้างอิงทางข้อมูลการศึกษาใดใดได้ เพราะมันไม่ใช่ทฤษฎีทางการศึกษา ไม่ใช่ปรัชญาที่มีนักปราชญ์มารับรองอย่างเป็นทางการ ไม่ใช่วิทยานิพนธ์ที่ทำเพื่อเป็นรากฐานหรือมาตราฐานเชิงวิชาการเศรษฐกิจ แต่เป็นเพียงหัวข้อที่เราจะเอามาคุยกันในวันนี้แบบเล่าสู่กันฟังเท่านั้นเองค่ะ การทำธุรกิจส่วนตัวไม่ว่าขนาดเล็กหรือใหญ่ ผู้เขียนคิดว่ามันคือความแปลกใหม่ที่ท้าทายให้กับชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง เป็นเส้นทางอาชีพที่น่าตื่นเต้นเร้าใจมากกว่างานในอาชีพอื่นๆ เพราะนอกจากผู้ที่จะทำการนี้ต้องพร้อมที่จะเดินไปข้างหน้าต่อแล้ว ยังต้องเตรียมใจที่หนักแน่นดุจแผ่นหินผา เพื่อพบปะผู้คนมากมายหลายประเภทที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องในแวดวงธุรกิจของเราอีกด้วย นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เริ่มลงมือเลยก็ต้องเสี่ยงดวงกันกับการไปพบปะนายทุน หรือนายธนาคารว่าเขาจะเห็นดีด้วยกับโครงการณ์ของเราหรือเปล่า หรือพูดง่ายๆว่าเขาจะให้เรายืมเงินมาลงทุนหรือเปล่า? เขาต้องการอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนบ้างกับการให้เรากู้เงินของเขา ที่แน่ๆก็คือพวกเขาต้องการตัวเลขของจำนวนดอกเบี้ยที่ดูสวยงามและเหมาะสมกับระยะเวลาการใช้ทุนคืน บางทีโชคช่วยไปครั้งแรกก็กู้เงินได้เลย เพราะผู้จัดการธนาคารอาจจะเกิดในราศีที่ถูกโฉลกและถูกชะตากับเราก็เป็นได้ แต่บางทีไปพบกับผู้จัดการที่ดวงไม่สมพงษ์กับเรา เขาก็เอ่ยปากเลยว่าไม่ให้กู้ จงไปหาแหล่งกู้ใหม่ข้างหน้าเถอะ อย่ามาเสียเวลาท่องนะโมพุทธายะหรือนะหน้าทองอยู่เลย ไงๆผมก็ไม่ใจอ่อน ไม่หลงหลงคารมให้คุณกู้แน่นอน ว่าดังนั้นแล้วท่านก็โบกมือไล่แบบไล่แมงวันหัวเขียว จากนั้นท่านก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อแบบหน้าบึ้งๆปนบูดๆ … Continue reading
Dream with a song to USA
“San Francisco” (By Scott McKenzie) is one of my favorite songs. Tell you the truth, the first time I heard this song, I did not understand what all about. I … Continue reading
คุณค่าของเวลา
ชีวิตและเวลาเป็นสิ่งที่แยกกันไม่ออก หรือจะเรียกว่าเป็นสิ่งเดียวกันก็ได้ เพราะการใช้ชีวิตก็คือการใช้เวลานั่นเอง สิ่งที่แตกต่างกันคือแต่ละชีวิตมีกำหนดเวลาไม่เหมือนกัน บางคนอาจมีโอกาสใช้เวลาถึงร้อยกว่าปี บางคนอาจมีแค่ห้าสิบหรือหกสิบปี ในขณะที่บางชีวิตอาจมีเวลาเพียงวันเดียวหรือชั่วโมงเดียวก็ต้องจากโลกนี้ไป เช่นทารกแรกเกิดที่มีปัญหาสุขภาพในช่วงที่ยังอยู่ในครรภ์มารดา พอคลอดออกมาบางกรณีหมอไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้ การมีชีวิตอยู่ บางคนก็ไม่ตระหนักถึงคุณค่าของเวลาและใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยไร้สาระ เช่นการทุ่มเทเวลาในบ่อนการพนันโดยอ้างว่าเป็น”การฆ่าเวลา”ดีกว่าอยู่เปล่าๆ แต่ขอโทษเถอะค่ะ”คุณฆ่าเวลา หรือเวลาฆ่าคุณกันแน่?” คุณอาจจะบอกว่า”ข้าฯกำลังเซ็งกับชีวิต หรือเบื่ออะไรต่ออะไรหลายอย่าง สู้มาเล่นฝึกสมองลองปัญญาในบ่อนไพ่ดีกว่า” แต่ลืมคิดไปว่าโอกาสที่จะร่ำรวยจากการพนันนั้น มีเปอร์เซ็นต์น้อยมากในโลกใบนี้ จึงเป็นการสูญเปล่าทั้งเวลาและเงินทองอย่างน่าเสีบดายยิ่ง จริงอยู่เงินทองอาจหามาแทนได้ใหม่ แต่สำหรับ”เวลา”เมื่อเสียไปแล้วก็ไม่เคยมีใครในโลกกลับไปเก็บมันกลับคืนมา หรือไปซื้อหาเวลามาทดแทนได้อีกเลยชั่วชีวิต… บางคนอ้างว่าการมีชีวิตอยู่ขณะนี้ คือการใช้กรรมเก่าในอดีตชาติ … Continue reading
The Emptiness from Estate Sale
Last week I went to the Estate Sale. I enjoy looking around each item not for price or deal, but for feeling. Two beautiful sets of Chinaware displayed on … Continue reading
ทางสายเปลี่ยว…แต่ไม่เหงา
คนบางคนชอบทำตัวประเภทโลกสวย แต่งเติมความงามภายนอกด้วยความอ่อนหวาน เสริมสง่าด้วยคำพูดคำจาดูมีสาระน่าคิด แต่แท้จริงตัวเองยังติดอยู่ภายในเส้นวงกลมของสังคมที่หลอกลวง เจ้าเล่ห์ และไม่กล้าเดินออก เพราะกลัวความโดดเดี่ยวและกลัวการเป็นแกะดำของสังคม… คนบางคนชอบหาโอกาสหยิบฉวยของคนอื่นขณะเผลอ แล้วละเมอว่าเป็นของตัวเองจริงๆ ด้วยความเคยชินจึงหล่อหลอมนิสัยทำให้ชอบหยิบยืมของและยืมเงินใครต่อใครจนเกิดหนี้สินรุงรังล้มละลาย เพราะคิดว่ายืมของหรือเงินใครมาแล้วไม่จำเป็นต้องใช้คืนก็ได้ ว่าดังนั้นแล้วก็หลบเจ้าหนี้อย่างหน้าตาเฉย แต่เจ้าหนี้กลับไม่มีความรู้สึกเฉยไปด้วย จึงตามล่าตัวสุดขอบฟ้า จนแม้แต่หนูสกปรกในท่อน้ำเสีย ก็ยังปฏิเสธไม่ให้ที่ซ่อนตัวในยามยาก… คนบางคนชอบความแตกแยก แต่ซ่อนในท่าทีที่สงบนิ่ง หูคอยเงี่ยฟังความเป็นไปว่าเมื่อไหร่มันจะฆ่ากันตายไปคนละข้าง พอได้โอกาสก็ทำตัวเป็นนักปราชญ์ผู้รอบรู้สอดข้อความยุแหย่ทันที เพื่อให้เกมส์แตกแยกนี้ดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้นและแสดงนานๆ เป็นความสำราญใจที่น่าลุ้นระทึกยิ่งนัก หากทุกอย่างเป็นไปตามเกมส์ คนประเภทนี้จะได้โอกาสแสดงละครฉากสำคัญทันทีนั่นคือผู้เป็นกลางทำหน้าที่เป็นกาวใจ เพื่อเรียกคะแนนนิยมเสริมจากผู้ดูที่อยู่รอบวงนอก เพราะอยากได้ยินเสียงปรบมือดังเกรียวกราวให้ใจพองคับหน้าอก คือคล้ายๆกับฉากพระเอกหรือนางเอกขี่ม้าขาวออกมาจากนิทานเพื่อปราบมังกรไฟทำนองนั้นแหละค่ะ แต่เจ้ามังกรดันรู้ทันเกมส์นี้ … Continue reading
จำจากลา
เดินต่อไปข้างหน้าดีกว่า เพราะเสียเวลามามากแล้วกับความคิดถึงและความห่วงใยที่ไร้สาระ ของกลุ่มคนพวกนี้ เราทำได้อย่างดีที่สุดเท่านี้เอง ก่อนก้าวจากกัน เราก็ให้เวลาพวกเขามากพอแล้ว เราไม่สามารถให้ยืดเยื้อยืดเวลาอะไรได้อีก เพราะวันข้างหน้ายังมีเรื่องราวที่ดีๆรอการค้นหาจากเราอีกมากมาย ไม่จำเป็นมีพวกเขา เราก็เคยอยู่มาได้อย่างมีความสุข และสุขอย่างดีซะด้วยซ้ำไม่ต้องมาวุ่นวายใจกับเรื่องของคนโน้นคนนี้ให้เสียสมาธิในแต่ละวัน ก้าวที่เดินต่อจากนี้ไป…ให้จำไว้เพียงว่าไม่ว่าใครจะเป็น,หรือใกล้ตาย หรือตายแล้ว ก็อย่ากลับไปโหยหาอาลัยกับมันเด็ดขาด ส่วนเราจะอยู่หรือตายพวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องรับรู้ เพราะถึงรู้ก็ไม่เคยมีใครช่วยอะไรเราได้ ตลอดมามีแต่เราต้องควักกระเป๋าออกช่วยจนแทบไม่มีกระเป๋าใช้สำหรับตัวเองอยู่แล้ว คุณความดีที่ตั้งใจทำไม่เคยส่งผลดีอะไรให้ตัวเราสักอย่าง เพราะพวกเขาจะรู้จักเฉพาะสิ่งที่เรามีเท่านั้น ไม่ใช่สิ่งที่เราเป็นอยู่ พอเขามีปัญหาเดือดร้อนเรื่องเงินทีไร ดันจำชื่อและหน้าเราได้อย่างถูกต้องทุกที จู่ๆก็จะเอาที่ดิน(ทางเหนือ)มาขายให้บ้างล่ะเพราะธนาคารกำลังจะยึดไป ทั้งๆชั่วนาตาปีเราไม่เคยได้ติดต่อกันเลย ไหนๆจะติดต่อทั้งทีอย่างน้อยน่าจะมีมารยาททักทายกัน ถามไถ่กันบ้างว่ายังมีชีวิตอยู่ดีหรือ? เป็นอย่างไรบ้างที่ไม่ได้ข่าวกันนานแล้วนะ? … Continue reading
Leaving Time
Dear Diary, As Cao Cao, one of the main characters in “Three Kingdoms “ (my favorite Chinese series) said, “I better betray to the world, before the world betrays to me”. … Continue reading
Emotional Trashes
All material trashes can be recycle to reuse again for useful purposes , while emotional trashes like unhappiness, sadness, and loneliness cannot be recycle for anything else except abusing one’s … Continue reading
