ก็แค่ความจริงใจ…แล้วไงเหรอ
บางครั้งการเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจใครทั้งโลก ก็เป็นความสุขสงบที่เป็นส่วนตัวดีเหมือนกันนะ เพราะบางครั้งการที่เราอยากช่วยเหลือใครด้วยความจริงใจและความหวังดีกับใครก็ตาม ผลที่ได้รับนั้นใช่ว่าจะดีต่อตัวเราเสมอไป เผลอๆกลายเป็นการสร้างศัตรูโดยไม่เจตนาซะงั้น แบบที่โบราณว่าทำคุณแก่ใคร เหมือนไฟตกน้ำ…เอาล่ะไหนๆจะตกน้ำแล้ว ก็ขอบอกความจริงให้โลกรู้ซะบ้างว่าทุกอย่างที่ผู้เขียนตั้งใจทำนั้น คือความจริงใจจากใจจริงค่ะ ไม่ใช่การเสแสร้งแกล้งเป็นนักบุญเพื่อทำความดีเหมือนคนบางคน การที่มีเพื่อนคนหนึ่งป่วยและหมอบอกว่าหมดหนทางรักษาแล้ว และเพือนเคยขอให้คุณช่วยหาทางรักษาทางอื่นให้ หากเป็นเพื่อนคุณ คุณจะพยายามหาทางช่วยเหลือเพื่อนคุณไหม? หรืออย่างน้อยคุณจะพยายามให้กำลังใจ ให้ความหวังแก่เพื่อนคนนี้ไหม? แน่นอนหากคุณเป็นเพื่อนที่ดีคุณย่อมมีจิตเมตตาสงสารและพยายามทุกวิถีทางที่จะยืดเวลาของเพื่อนที่เจ็บป่วยให้มีชีวิตอยู่ยาวนานที่สุด ใช่ไหมคะ? แต่มีคนบางคนไม่เป็นเช่นนั้นค่ะ นอกจากไม่พยายามหาทางช่วยด้วยตนเองแล้ว ยังไปเที่ยวยืมปากปีจอมาใส่ แล้วเที่ยวเห่า เอ๊ย!ตำหนิติเตียนคนที่พยายามช่วยอีกนะ หาว่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวในครอบครัวเขาทำไม? หากสามีเขาอยากช่วยเหลือภรรยาเขา เขาก็คงทำไปนานแล้วตั้งแต่หมอบอกยกเลิกการรักษาแล้ว … Continue reading
If you could go back in time
Someone asked me, “If you could go back in time, will you do that?” I didn’t answer because it took me longer to think about this question. The road … Continue reading
ชีวิตชีวาแห่งธรรมชาติ
เดือนมิถุนายน…แล้วนะ แสงแดดแรงกล้าสาดส่องประกายระยับกระทบผิวน้ำในทะเลสาป ดูราวกับมีใครสักคนกำลังโปรยเกล็ดทองคำประดับให้พื้นน้ำใสๆนั้นให้เปล่งประกายแวววาวอย่างน่าตื่นตา เป็ดป่า ห่านป่า หลายกลุ่มบ้างก็พาครอบครอบครัวของมันพักผ่อนใต้ร่มไม้ บ้างก็เดินเรียงกันไปตามพื้นดินริมถนนเล็กๆที่ทำไว้สำหรับคนเดินและขี่จักรยาน นกนานาชนิดขับขานเสียงใสๆตามยอดไม้ใหญ่ บ้างก็โผจากยอดไม้ลงมาจิกหาตัวหนอนตามพื้นดิน บ้างเกาะตามกิ่งไม้และพุ่มไม้ ธรรมชาติช่างเต็มไปด้วยชีวิตชีวาร่าเริงแจ่มใสน่าสนุกสนานยิ่งนักในเดือนนี้… ผู้เขียนชอบใช้เวลาว่างๆมานั่งเล่นคนเดียวท่ามกลางธรรมชาติเหล่านี้ เพื่อดื่มด่ำความงามความสดชื่นอย่างเต็มที่ เป็นพลังแห่งธรรมชาติที่สามารถหาได้ฟรีตลอดเวลา การเรียนรู้ที่จะอยู่กับธรรมชาตินั้น ต้องใช้เวลา ใช้ความสังเกตและต้องสัมผัสเองให้มากที่สุด จึงจะสามารถสะสมประสพการณ์ทุกอย่างจากธรรมชาติได้อย่างชำนาญ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ชนเผ่าอินเดียนแดงทั้งหลายในสมัยก่อนที่คนขาวจะเข้าครอบครองแผ่นดินอเมริกานั้น พวกเขาจะชำนาญในการฟังสำเนียงเสียงสัตว์ป่าต่างๆได้อย่างแม่นยำ รู้ทิศทางของลมพัด เข้าใจถึงความลึกลับและมหัศจรรย์ของธรรมชาติทั้งหลาย แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ให้ความเคารพนอบน้อมต่อธรรมชาติ ดุจศิษย์เคารพครูบาอาจารย์ ธรรมชาติช่างยิ่งใหญ่นัก.. ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของธรรมชาตินี้ มีทั้งการโอบกอดที่อบอุ่นทะนุถนอมในยามที่สงบเงียบ และการผลักโยนที่รุนแรงในยามที่กราดเกรี้ยว … Continue reading
คำพูด
เคยบ้างไหมคะ? ในยามที่เราตกอยู่ในห้วงแห่งทุกข์ตามลำพัง เมื่อมีใครสักคนให้คำพูดดีๆเพียงไม่กี่คำที่เป็นกำลังใจแก่เรา คำพูดเหล่านั้นก็สามารถทำให้วันที่มืดมัวสลัวลางนั้นกลายเป็นความสว่างไสวได้ในพริบตา และคนคนนั้นก็จะกลายเป็นเทวดาหรือนางฟ้าของเราไปในทันที คำพูดของคนเรามีพลังเป็นได้ทั้งบวกและลบ สุดแท้แต่ว่าคนพูดต้องการให้คนฟังรู้สึกอย่างไร เพราะฉะนั้นจึงมีคำสุภาษิตหลายชาติหลายภาษาที่ให้ข้อคิดเตือนใจเกี่ยวกับการพูด เช่นพวกฝรั่งเขามักจะเตือนลูกหลานในการใช้คำพูดเสมอว่า “If you have nothing nice to say, don’t say at all.” (ถ้าไม่มีสิ่งที่ดีจะพูด ก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า) ใจความก็คล้ายๆกับสุภาษิตไทยโบราณของเราที่เตือนว่า ”พูดไปสองไพเบี้ย … Continue reading
Late Return
Att, my old friend, and I didn’t see each other for long time. Suddenly, I missed her very much. We were good friends for years and … Continue reading
ชีวิตในโลกใบเดียวกัน
เดือนมีนาคมฟ้าเริ่มสวยและสดใสด้วยแสงแดดอุ่นๆ แม้ว่าลมที่พัดผ่าน จะเย็นเยือกแบบปนหนาวหน่อยๆ แต่ก็เป็นความสดชื่นของฤดูใบไม้ผลิที่ให้ความรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากกว่าช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมา นกเป็ดป่าหลากสีสรรเริ่มบินกลับมาสู่ถิ่นเดิมที่มันเคยอยู่หากิน พวกมันพากันส่งเสียงบรรเลงเป็นเพลงขับกล่อมธรรมชาติที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหลในฤดูหนาวที่ยาวนาน ความงดงามแห่งธรรมชาติช่างมีพลังยิ่งใหญ่ต่อทุกชีวิตบนพื้นพิภพนี้ ผู้เขียนจึงไม่พลาดโอกาสงามๆแบบนี้ออกไปเดินออกกำลังกายที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน ซึ่งที่นั่นน้ำในทะเลสาปยังแข็งตัวเป็นแผ่นหนามหึมาปกคลุมทั่วพื้นน้ำ นึกถึงปลาที่อาศัยอยู่ใต้น้ำ ป่านนี้พวกเจ้าทั้งหลายจะรู้ไหมหนอว่า ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้วนะ ในถิ่นหนาวโหดอย่างมินนิโซต้านี้ แม้เดือนมีนาจะให้ความรู้สึกที่อบอุ่นแห่งการแรกเยือนของฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็อย่าเพิ่งประมาทเริ่มลงมือปลูกผักทำสวนครัวทั้งไม้ดอกไม้ใบก็แล้วกัน เพราะยังต้องผ่านด่านหนาวสุดท้ายในเดือนเมษาอีกครั้ง เพราะฉะนั้นหากจะปลูกสวนครัวโดยไม่ต้องห่วงกังวลเรื่องการขนต้นไม้หลบหิมะหรือความหนาวอีกล่ะก็ ต้องอดใจรอให้ถึงอาทิตย์ที่สองของเดือนพฤษภาคมก่อนเจ้าค่ะ การเดินออกกำลังกายในตอนเช้าท่ามกลางความสดชื่นของฤดูใบไม้ผลินั้น ผู้เขียนได้สังเกตเห็นต้นไม้ต่างๆ ตามกิ่งก้านของมันเริ่มมีหน่อเล็กๆพร้อมที่จะแตกบานเป็นใบสีเขียวในไม่ช้านี้ เคยนึกสงสัยเหมือนกันค่ะว่าต้นไม้เหล่านี้รู้ได้อย่างไรหนอว่าเมื่อไหร่มันต้องสลัดใบให้ร่วงหล่น เหลือเพียงกิ่งก้านเพื่อยืนหลับในฤดูหนาวอันยาวนาน? … Continue reading
Black Bear and Lai Sur
Black Bear was a stray dog about five years old. His old master was a construction worker, who never came back after finished the building contract. Many people called him … Continue reading
คืนวันเก่าๆของป้าจร
ผู้เขียนเคยคิดสงสัยมานานแล้วว่า ผู้สูงอายุหลายๆคนที่มีชีวิตอยู่ตามลำพังรอลูกหลานกลับมาเยี่ยมนั้นต้องผ่านคืนวันที่เงียบเหงาโดดเดี่ยวมาได้อย่างไรหนอ? มีหลายคนนะคะที่อายุยังไม่มากเลยเจอแค่คำว่า”เหงา”โผล่เข้ามาเยี่ยมหน่อยเดียว มันก็มีอานุภาพพอที่จะทำลายล้างกำลังใจให้เหือดหายไปในวินาทีนั้นเลย แล้วผู้สูงอายุที่ต้องอยู่โดยไม่มีใครมาคอยไถ่ถามความทุกข์สุขเล่า? ท่านเหล่านั้นต้องจมปลักกับความเหงาอย่างนั้นนับแรมเดือนแรมปี เหตุใดท่านจึงสามารถผ่านพ้นมาได้อย่างเด็ดเดี่ยว? หลายคนมองความชราภาพเป็นเพียงแค่สิ่งมีชีวิตที่ต้องทนอยู่หรืออยู่ทนเท่านั้นเองหรือ? ย้อนกลับไปในความทรงจำที่ยังกระจ่างชัดเสมอ ภาพของป้าจร หญิงชราวัยแปดสิบกว่า … Continue reading
LOVE
February, white snow still cover the ground while the cold weather still hang around everywhere. However, the warmth spirit of February makes the world turn around with the gentleness and … Continue reading
ถ้าหลงทาง
หากคุณหลงทางที่ไหนสักแห่ง…ในขณะที่คุณกำลังหาทางออกนั้น คุณมองเห็นรอยทางเดินแยกออกเป็นสองเส้นทาง ทางหนึ่งมีป้ายบอกว่าให้คุณเดินไปต่อ โดยไม่ได้ระบุว่าว่าทางข้างหน้าที่จะไปนั้นจะมีทางออกได้หรือเปล่า กับอีกเส้นทางหนึ่งมีป้ายบอกว่าให้คุณหยุดนิ่งกับที่เพื่อรอการช่วยเหลือของหน่วยกู้ภัยมาช่วยเท่านั้น คุณจะตัดสินใจเลือกทางไหนคะ? สมมุติว่าคุณเลือกที่จะรอหน่วยกู้ภัยมาถึง…และสมมุติว่าสถานที่ที่คุณรอนั้นลำบากต่อการเดินทางมา แถมกำหนดเวลาไม่ได้ว่าหน่วยกู้ภัยจะเดินทางมาถึงเมื่อไหร่? คุณจะเริ่มป้องกันภัยให้ตัวเองอย่างไร? เช่น ภัยจากธรรมชาติ ภัยจากสัตว์ร้าย รวมทั้งภัยจากความกลัว ความกังวลของตัวเอง เพราะแน่นอนว่าในการอยู่กับความหวาดกลัวเช่นนั้น จินตนาการต่างๆที่เกิดจากความกลัวในเวลานั้นมันต้องจู่โจมคุณแน่นอน ในเมื่อที่คุณยืนหลงทางอยู่ไม่ใช่สวนสนุกหรรษา แต่เป็นป่ารกทึบและเต็มไปด้วยอันตรายอีกต่างหาก คงไม่มีใครในโลกที่เจอแบบนั้นแล้วยืนหัวเราะงอหาย ตบมือชอบใจ ตะโกนโห่ฮิ้ว … Continue reading
