บันทึกในถนนชีวิต

หัวโขนที่สวมใส่…ต้องวางไว้เมื่อถึงเวลา

ได้มา…หรือเสียไป…ไม่มีอะไรแน่นอน

ถ้าตัดนิวรณ์เสียได้…ใจก็หมดทุกข์ 

คลื่นลมพัดกระทบหาดทราย…

ทุกคลื่น ล้วนจางหายไม่เหลือรอย

วนเวียนนับร้อย…ชั่วนาตาปี ..เป็นมาเช่นนี้

ก็ธรรมดาของโลก…

ยึดถือทำไม?  ให้ใจเหนื่อยหนัก

ความเกลียด…หรือความรัก

สุดท้ายก็แค่อารมณ์สมมุติขึ้นมา…

(โดย..รุ่งอรุณ ผลินธร)