คนดี…
ร่างของเธอจากฉันไปนานแล้วในการสู้รบครั้งนั้น
หากแต่ยังไม่นานพอที่จะลบเลือนเรื่องราวต่างๆไปจากความทรงจำของฉันได้เลย
ฉันยังจำวันนั้นได้…วันที่ฉันได้รับข่าวร้ายจากเพื่อนของเธอ
ดูเหมือนว่าโลกทั้งโลกหยุดนิ่งและเงียบงันในทันทีนับแต่วินาทีนั้น
เงียบและวังเวง….หนาวสะท้านทะลวงลึกถึงก้นบึ้งแห่งหัวใจ
แม้การจากไปของเธอนั้น…สง่างามเยี่ยงวีรบุรุษที่หาญกล้า
แต่การจากลาของเธอ..ทำให้สายรุ้งสวยที่ทอประกายในโลกฝันของฉัน
กลับกลายเป็นม่านหมอกแห่งน้ำตาที่หนาทึบตลอดมา…จนกระทั่งวินาทีนี้
ฉันจึงอยากเขียนถึงเธออีกครั้งเพื่อให้โลกรับรู้ว่า…
เธอยังอยู่ในใจของฉันเสมอมาและตลอดไปอย่างไม่มีกำหนด