เขียนถึงเพื่อนเก่า
อยากเขียนถึงเพื่อนเก่าๆคนหนึ่งที่เคยรู้จักกันมาตั้งแต่ชั้นป.๓ จนกระทั่งเดี๋ยวนี้เราต่างก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แม้ว่าวันเวลาและหน้าที่ความรับผิดชอบต่างๆในชีวิต ทำให้ต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปในทางเดินของตัวเอง แต่อย่างหนึ่งที่วันเวลาแยกไปไม่ได้คือมิตรภาพที่งดงามและความทรงจำที่ดีต่อกันเสมอมาและตลอดไป… ภาพหลายภาพในอดีตยังเรียงรายในความทรงจำให้คิดถึงเสมอ บางภาพนึกขึ้นมาได้แล้วก็แอบขำอยู่คนเดียวเงียบๆ เพราะถ้าขืนขำดังๆออกมา คนรอบข้างในปัจจุบันอาจตื่นตระหนกตกใจว่ายัยคนนี้เป็นอะไรของมันว่ะ อยู่ๆก็ขำกลิ้งในบรรยากาศที่เศรษฐกิจกำลังเครียดๆแบบนี้ หรือว่าเมาดอกเบี้ยธนาคารซะจนสติแตก? “ตุ๊” คือชื่อของนางเอกในเรื่องนี้ค่ะ ปีแรกที่เรารู้จักกันนั้น เป็นมิตรภาพที่เริ่มอย่างกระท่อนกระแท่นซะมากกว่า เพราะต่างไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันสักเท่าไหร่ ด้วยสาเหตุสำคัญที่มาจากเราสองคนต่างทำความสะอาดพื้นห้องเรียน แล้วบังเอิญกองขี้ฝุ่นปลิวกระจายใส่บริเวณใต้โต๊ะของกันและกัน เพราะเราต่างก็นั่งโต๊ะใกล้ๆกัน นั่นคือจุดวิกฤตที่เริ่มต้น ต่างคนต่างไม่ยอมกัน จึงผลัดกันกวาดขี้ฝุ่นใส่กันอย่างดุเดือด ถ้าหากคุณครูประจำชั้นไม่เข้ามาซะก่อน สงครามขี้ฝุ่นใต้โต๊ะคงต้องยืดเยื้อและยาวนาน พอๆกับสงครามที่อิรัคในขณะนี้ (ตรงนี้เขียนเกินไปหน่อย) … Continue reading
