น้ำตา
ตั้งแต่เมษายน ถึงพฤษภาคมปีนี้ คนไทยทั้งที่อยู่ในและนอกประเทศ ต่างก็รับรู้ข้อมูลข่าวสารต่างๆเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองของเรา ส่วนเรื่องความผิดถูกใครดีหรือเลวนั้น ขอให้หยุดเถียงหยุดทะเลาะกันก่อนเถอะ เพราะขณะนี้เมืองไทยของคนไทยทุกฝ่ายและทุกคนก็บอบช้ำอย่างแสนสาหัสแล้ว เราคงจะต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะเยียวยารักษาบาดแผลที่ลึกฉกรรจ์เหล่านี้ให้บรรเทาเบาบาง..แม้ลบรอยบาดแผลไม่ได้ แต่ก็ยังดีกว่าที่มันกลับกลายเป็นแผลที่เน่าและรักษาไม่ได้อีกเลย…ถ้ารักกันไม่ได้เหมือนเดิม.. ก็อย่าเกลียดกันให้มากไปกว่านี้ได้ไหม? เพราะถึงอย่างไรทุกคนก็จะยังต้องอยู่ร่วมกันที่ผืนแผ่นดินนี้ไปจนกว่าหมดสิ้นลมหายใจสุดท้าย…เพราะเราต่างเกิดที่ผืนแผ่นดินนี้…เติบโตมาด้วยกันที่นี่….แล้วทำไมเราจะอยู่รวมกันและรักสามัคคีกันอย่างคนบ้านเดียวกันและคนชาติเดียวกันไม่ได้อีกเชียวหรือ? วันนี้ผู้เขียนได้นำงานเขียนที่ชื่อว่า “น้ำตา”ของคุณ วิศวัส ปัญญาวงศ์สถาพร (หรือหลานเต้)นักเขียนหนุ่มรุ่นใหม่ไฟอุดมการณ์ยังร้อนแรง มาบันทึกไว้ที่นี่ (โดยได้รับการอนุญาตจากคุณวิศวัส ปัญญาวงศ์สถาพร เป็นที่เรียบร้อยแล้ว)เพื่อให้คนไทยทั้งหลายและคนทั้งโลกที่เผอิญแวะมาที่Blogน้อยๆแห่งนี้ จะได้ซึมซับในความรู้สึกของคนรุ่นใหม่ว่าเขามีความรักและความผูกพันธ์กับแผ่นดินไทยนั้น ไม่ต่างไปจากความรู้สึกของคนไทยทุกๆคนเลย อย่าลืมนะคะว่าอนาคตของเมืองไทยจะต้องอยู่ในความดูแลของคนไทยรุ่นใหม่ต่อไป เพราะฉะนั้นเหตุการณ์ที่ผู้ใหญ่ทั้งหลายได้กระทำต่อบ้านเมืองครั้งนี้ มีใครสักคนหยุดคิดบ้างไหมว่า จะสร้างภาพพิมพ์ไว้ในใจของคนรุ่นใหม่อย่างไรบ้าง? ความรู้สึกต่างๆเหล่านี้คุณ วิศวัส … Continue reading
ในโลกส่วนตัวของ(คุณ)หมา
วันนี้ผู้เขียนขอหลีกเลี่ยงและหลบหลีกที่จะคุยกันถึงการเมืองและเรื่องสีต่างๆนะคะ เพราะเครียด…เครียด…และ..เครียดมาตั้งแต่เริ่มติดตามข่าวการเมืองทั้งหลาย แถมเกิดอาการที่ไม่ค่อยน่าวางใจตามมาอีกด้วย นั่นคือต้องถกเถียงทะเลาะกับบรรดาเพื่อนๆสนิททั้งหลายด้วยเหตุผลที่ไม่คุ้มค่านัก เพราะเถียงกันไปทะเลาะกันไปก็ไม่เห็นได้อะไรที่ดีขึ้นมาสักนิด ไปๆมาๆก็คนไทยด้วยกันทั้งนั้น แทนที่จะเอาเวลาเหล่านั้นมาช่วยกันสร้างสรรค์อะไรดีๆให้ประเทศชาติของเรา กลับเอามาทำลายกันซะย่อยยับป่นปี้ ถามจริงๆเถอะค่ะ จะเป็นศัตรูกันไปแบบนี้ไปตลอดชาติและทุกชาติหน้าเลยหรือไง? นั่นไง เผลอหน่อยเดียวความเครียดเริ่มพุ่งปรี๊ดอีกแล้ว… เปลี่ยนเรื่องจากคนไปคุยเรื่อง(คุณ)หมากันดีกว่าค่ะ.. ในบรรดาหมาๆที่ผู้เขียนเคยเลี้ยงมานั้น แต่ละตัวจะมีลักษณะเฉพาะตัวแตกต่างกันไป บางตัวจะชอบนั่งสูดอากาศยามเช้าในวันที่มีแสงแดดสดใส แล้วปล่อยความคิดคำนึงไปเรื่อยๆตามแบบหมานักคิดอิสระ มันอาจจะกำลังดื่มด่ำกับภาพที่สวยงามยามเช้าและในใจมันก็คงกำลังฮัมเพลงWhat A Wonderful World ของLouis Armstrong ไปด้วยก็ได้ โดยเฉพาะท่อนที่ร้องว่า… “ I see … Continue reading
