ความยิ่งใหญ่
เมล็ดพืชต่างๆที่ใช้เพาะพันธุ์จนเป็นต้นกล้าเติบใหญ่ให้ได้กินดอกและผล มันเป็นเพียงแค่เมล็ดเล็กๆที่ดูไม่มีความสำคัญอะไรเลย แต่พอมันแตกหน่อและมีต้นไม้เล็กๆออกมา ดำรงชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของโลก มันก็เริ่มทำหน้าที่ของมันทันที…. …เป็นต้นกล้าเล็กๆที่ดูแล้วเกิดความเพลิดเพลินเจริญตาเจริญใจ… …เป็นต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาเป็นที่พึ่งอาศัยของนกกาและสัตว์ใหญ่น้อยทั้งหลาย… …ผลิดอกออกบานหลากสีสรร ประดับโลกให้สวยงาม… …ให้ผลไม้ออกมาเป็นอาหารเลี้ยงสรรพสิ่งที่มีชีวิตทั้งหลายในโลก… …แม้กิ่งก้านหรือใบแก่ร่วงหล่น…ก็ทับถมเน่าเปื่อยกลายเป็นปุ๋ยเพื่อประโยชน์ให้พื้นดิน.. จากเมล็ดเล็กๆ…สู่ความยิ่งใหญ่ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ปริปากบอกใครถึงผลงาน ที่สร้างสรรค์ไว้บนผืนโลก…นี่แหละคือความยิ่งใหญ่ที่แท้จริง..
อยู่เพื่อเรียน เรียนเพื่ออยู่
วันนี้ถอนหายใจหลายสิบเฮือก หลังจากส่งรายงานภาคเรียนฤดูร้อน…ไชโย! ตอนนี้อยากทำอะไรดีนะ? เพราะเคยคิดอยากทำแต่ทำไม่ได้ในช่วงเรียน เพราะทุกๆวันมัวแต่รีบเร่งกับรายงานๆๆๆๆๆ เอ…หรือจะให้รางวัลตัวเองด้วยการนั่งตีลังกาแบบโยคะกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าทะเลสักสองสามกาละมังซักผ้าให้สะใจเลยเป็นไง? ฮืม…อย่าเพิ่งเลย หิวโหยมาตั้งแต่ชาติไหนกัน? จะกินก็นั่งกินแบบปกติเถอะเจ้าประคุณเอ๋ย ทุกวันนี้อุณหภูมิของโลกร้อนก็พออยู่แล้ว เอ๊ะ!มันเกี่ยวอะไรกับโลกร้อนด้วยล่ะ? แต่ก็โล่งใจไปทีสินะเรา เพราะไม่ต้องอดหลับอดนอนกับการอ่านค้นคว้าหาแหล่งอ้างอิงจากหนังสือกองโตนั้นอีกแล้ว เอ..คิดอย่างนั้นไม่ได้สินะ…เพราะการทำงานทุกอย่าง จะคิดเพียงแค่ทำเพื่อเสร็จสิ้นหน้าที่แล้วก็จบนั้น มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลย ต้องเอาสิ่งที่เรียนรู้มาใช้ให้เป็นประโยชน์กับชีวิตประจำวันและเผื่อแผ่ประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์ด้วยกันสิ ถึงจะคุ้มค่ากับเวลาที่ทุ่มเทไปกับการเรียน การศึกษาหาความรู้ของคนเรานั้นไม่มีวันจบสิ้นหรอก เพราะตลอดชีวิตของคนมีการเรียนรู้ตลอดเวลา แทบทุกลมหายใจเข้าออกก็ว่าได้ โดยเฉพาะการเรียนรู้จิตใจตัวเอง เพื่อมีกำลังใจอยู่ต่อสู้กับชีวิตประจำวันนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บางคนมัวแต่ตั้งอกตั้งใจไปเรียนรู้เรื่องคนอื่นและสิ่งอื่นๆที่อยู่ไกลตัว รู้ไปซะทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไรของใครในโลกนี้หรือเรื่องนอกจักรวาล แต่กลับไม่รู้จิตใจของตัวเองทั้งๆที่อยู่ในร่างกายตัวเองนั่นแหละ แถมยังอยู่กับตัวเองอย่างคนแปลกหน้าตลอดเวลา บางคนยังมีการประกาศอีกด้วยว่าตลอดเวลาที่มีชีวิตอยู่ผ่านมายังตามหาตัวเองไม่พบเลย…เพราะมัวแต่ไปค้นพบเรื่องราวและรายละเอียดทุกซอกทุกมุมของคนอื่นๆ เฮ้อ!กลุ้มแทนจัง … Continue reading
