เมล็ดพืชต่างๆที่ใช้เพาะพันธุ์จนเป็นต้นกล้าเติบใหญ่ให้ได้กินดอกและผล
มันเป็นเพียงแค่เมล็ดเล็กๆที่ดูไม่มีความสำคัญอะไรเลย แต่พอมันแตกหน่อและมีต้นไม้เล็กๆออกมา
ดำรงชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของโลก มันก็เริ่มทำหน้าที่ของมันทันที….
…เป็นต้นกล้าเล็กๆที่ดูแล้วเกิดความเพลิดเพลินเจริญตาเจริญใจ…
…เป็นต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาเป็นที่พึ่งอาศัยของนกกาและสัตว์ใหญ่น้อยทั้งหลาย…
…ผลิดอกออกบานหลากสีสรร ประดับโลกให้สวยงาม…
…ให้ผลไม้ออกมาเป็นอาหารเลี้ยงสรรพสิ่งที่มีชีวิตทั้งหลายในโลก…
…แม้กิ่งก้านหรือใบแก่ร่วงหล่น…ก็ทับถมเน่าเปื่อยกลายเป็นปุ๋ยเพื่อประโยชน์ให้พื้นดิน..
จากเมล็ดเล็กๆ…สู่ความยิ่งใหญ่ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ปริปากบอกใครถึงผลงาน
ที่สร้างสรรค์ไว้บนผืนโลก…นี่แหละคือความยิ่งใหญ่ที่แท้จริง..