สิ่งที่ผ่านไปกับกาลเวลาและมากับอายุ
โผล่มาสวัสดีพี่น้องผองเพื่อนทั้งหลาย พร้อมกับหอบลมหนาว…มาฝากด้วยอีกหอบใหญ่ๆค่ะ เป็นอย่างไรกันบ้างคะ? สบายดีกันหรือเปล่า? อ้าว..ขอเสียงหน่อย (ขอยืมสำนวนนักร้องวัยรุ่นมาใช้หน่อยน่า) นี่ก็ใกล้จะหมดปีเก่าแล้ว ปีใหม่กำลังจะมาถึงในไม่กี่วันข้างหน้านี้ เผลอหน่อยเดียวอายุเติมมาอีกปี นี่ถ้าเผลอนานกว่านี้จำนวนอายุคงเต็มล้นธนาคารชีวิตเลย ขนาดไม่ฝากประจำนะเนี่ย ดอกเบี้ยก็เพิ่มขึ้นทุกปี แต่ถอนมาใช้ไม่ได้ทั้งต้นทุนและดอกเบี้ย แถมมีร่องรอยพับนิดพับหน่อยติดอยู่บนใบหน้าอีกต่างหากเป็นการบันทึกของกาลเวลา ว่ายิ่งอายุเพิ่มมากเท่าไหร่ ไอ้รอยพับไปพับมานี้ก็จะเพิ่มรายละเอียดมากขึ้นเรื่อยๆ
มีเพื่อนๆหลายคนพยายามบ่ายเบี่ยงหลบเลี่ยงยื่นร้องทุกข์ว่า ขอสละสิทธิ์จะไม่ขอรับรายละเอียดของจำนวนปีที่บันทึกบนใบหน้าได้ไหม? แต่วันเวลาบอกว่าจะยินดีรับหรือไม่ก็ตาม ข้าจะยังคงเที่ยงตรงและสม่ำเสมอกับการให้กับพวกเจ้า ถึงเจ้าจะพยายามเก็บซ่อนร่องรอยเหล่านี้ แต่ก็หาได้หยุดการทำงานของข้าได้ไม่ จะรับหรือไม่รับ ข้าก็จะกองไว้บนใบหน้าของเจ้านี่แหละ ว่าดังนั้นแล้วเวลาก็สั่งกระชับมาอีกว่าสูเจ้าจะต้องยอมรับกับสภาพความเป็นจริงในสักวันหนึ่ง…
เมื่อวานโทรคุยกับเพื่อนคนหนึ่งที่เกลียดผมสีขาวที่แอบมาโผล่แซมบนศรีษะ เธอจึงพยายามปรับเปลี่ยนสีผมแทบทุกเดือน เดี๋ยวเป็นสีน้าตาลอมแดง เดี๋ยวเป็นสีโค้ก สีแต่สีมีชื่อเรียกแปลกๆ พอๆกับใบหน้าของเจ้าตัวที่ยิ่งเปลี่ยนสีผม ก็ยิ่งดูแปลกๆ คล้ายๆไปขโมยวิกผมใครมาใส่ยังงั้นแหละ แต่เป็นวิกที่ไม่ค่อยเข้ากับใบหน้าผู้สวมสักเท่าไหร่ เปลี่ยนสีผมทีไร บรรดาสุนัขทั้งหลายในบ้านของเธอมักจะพากันแตกตื่นตกอกตกใจวิ่งไปเห่าไปจนกว่าพวกมันจะได้ดมกลิ่นใกล้ๆเธอและจำได้ว่าเป็นกลิ่นของเจ้าของพวกมันจริงๆ ถึงพากันหยุดเห่า แต่ยิ่งเธอพยายามเปลี่ยนสีผมบ่อยเท่าไหร่ ยิ่งเห็นผมสีขาวโผล่มาแซมมากขึ้น เธอจึงพยายามใช้แหนบดึงผมสีขาวออกทุกครั้งที่สายตาเหลือบไปเห็นผมสีขาวในกระจกเงา เจ้าตัวระบายความคับแค้นใจให้ผู้เขียนฟังว่า..
”ไอ้ผมสีขาวนี่มันดึงออกยากจริงๆ ดึงผมขาวออกเส้นเดียว แหม..ดันพลาดดึงผมดำออกเป็นสิบๆเส้นเลย กว่าจะดึงไอ้สีขาวออกมาได้ เดี๋ยวก็โกนให้โล้นเป็นชีซะเลย ชักเดือดๆขึ้นมาแล้วสิ ยอมหัวโล้นดีกว่ามีผมสีขาว เห็นทีไรใจคอเราหดหู่ไปทั้งวัน”
“แล้วปีใหม่นี้แฟชั่นสีผมเขามีเทรนอะไรพิเศษอีกหรือเปล่า?” ผู้เขียนถาม
“เรากะว่าจะไปไฮน์ไลท์สลับสีเจ็บๆ แบบที่พวกวัยรุ่นเขากำลังฮิตไงล่ะ เป็นสีบอนซ์คาดสลับกับสีเงินแบบสีน้ำทะเล แล้วทำปอยผมปรกแบบปัดข้างเดียว แบบดาราเกาหลีไง ดูเก๋ดีนะ เธอว่าดีไม๊? คิดว่าจะเข้ากับใบหน้าของเราหรือเปล่า?” คุณเธอถามความเห็นผู้เขียน
“เอาเถอะๆๆๆ จะปรก จะปัด จะแปะ ยังไงก็ตามถนัดเถอะ จะเลือกแบบสีเจ็บสีปวดหรือสีที่เป็นแผลถลอกปอกเปิก ก็เลือกไปเลย ว่างๆเธอก็อย่าลืมบวกลบเลขพ.ศ.ปีที่เกิดกับพ.ศ.ปัจจุบันแล้วกันนะ จะได้ไม่ลืมจำนวนอายุของตัวเองว่ามีอยู่เท่าไหร่แล้ว คุ้มค่ากับที่จะไปไฮน์ไลท์สีผมหรือเปล่า แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ แม่ดาราเกาหลีคนสวยของปี๒๕๕๓” ว่าแล้วต้องรีบฉวยโอกาสวางหูโทรศัพท์ก่อนที่คุณเธอจะมีโอกาสกรี๊ดใส่ในแก้วหูอันบอบบางและอ่อนโยนของผู้เขียน เพราะระดับเสียงสูงของเพื่อนคนนี้ แม้แต่นักร้องโอเปร่ายังอายม้วนเลยค่ะ
ขอสวัสดีปีใหม่ตรงนี้เลยนะคะ พร้อมกับขอให้ทุกๆคนที่แวะเวียนมาบล๊อกน้อยๆนี้จงมีแต่ความสุขกายสบายใจกันทุกๆคน สิ่งที่ไม่ดีก็ขออย่าให้ได้พบผ่าน กิจการงานต่างๆก็ขอให้เจริญรุ่งเรืองตลอดปี มีเงินใช้กันอย่างเหลือเฟือนะคะ ถ้าหากทุกท่านไม่ทราบว่าจะใช้เงินยังไงให้หมดก่อนปีต่อไป กรุณาส่งข่าวถึงผู้เขียนได้ทันทีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง (ไม่มีวันหยุดราชการ) ผู้เขียนมีความยินดีและเต็มใจยิ่งนักที่จะรับเงินมาช่วยใช้ให้ตามความประสงค์ทุกประการค่ะ
(ปล. เอาภาพวันหิมะตกมาฝากด้วยค่ะ เพิ่งถ่าย(รูป)สดๆร้อนๆเมื่อสองวันก่อนนี้เอง ดูเอาแล้วกันนะคะว่าสภาพเป็นอย่างไร? สถานที่คือกลางใจเมืองLa Crosse รัฐ Wisconsin อยู่ห่างจากบ้านผู้เขียนประมาณสิบสองไมล์กว่าๆ)
คนไทยไม่เคยลืมแผ่นดินเกิด
คนเขียน/คนดูแลทุกอย่างในBLOGนี้
รุ่งอรุณ ผลินธร (Rungaroon Plintron)ตัวอย่างงานเขียน
Our Translation Service Click: https://goo.gl/rWZzzm
DARE TO DREAM!
My Best Friends
My Beloved Friends
เพื่อนรัก
