กุมภาพันธ์เดือนแห่งความรัก…
คุณเคยมีความรักไหม? คุณเคยรักใครหรือเปล่า? คุณเคยถูกใครรักแต่คุณไม่เคยรักเขาหรือเปล่า? หรือคุณรักเขา แต่เขาไม่เคยรักคุณใช่ไหม? ความรักของคุณสีอะไร? เหล่านี้เป็นคำถามที่ดูหวานซึ้ง…ประหนึ่งกระโดดออกมาจากนิยายโรแมนติคของนักประพันธ์ชื่อดังทั้งหลาย….แต่แท้จริงแล้วในโลกแห่งความรักมีเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่มากมายกว่านิยายที่เขียน….
แน่นอนค่ะ….ความรักคือสิ่งที่บริสุทธิ์และงดงามในความหมาย…เพราะความรักมีพลังและพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่…ความรักคือความกล้าหาญ..กล้าที่จะทำเพื่อสิ่งที่เรารัก…แม้หากจะต้องฝ่าพงดงหนามที่แหลมคม…ความรักก็ไม่เคยหวาดหวั่น..ความรักเท่านั้นที่จะทำได้…ความรักไม่ใช่แค่ความรู้สึกของหนุ่มสาวแรกพบแล้วถูกตาต้องใจเท่านั้น..เพราะบางครั้งคนที่ให้ความรักและคนที่ถูกรักกลับไม่เคยรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ…เช่นความรักของหลายวีรบุรุษและวีรสตรีที่เคยพลีชีวิตอุทิศให้แผ่นดินเพื่อให้คนรุ่นหลังได้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข..หากไม่ใช่เพราะความรัก…คุณตอบได้ไหมว่าท่านผู้กล้าหาญเหล่านั้นยอมเอาชีวิตตัวเองเสียสละเพื่ออะไร?
ความรักหนึ่งซึ่งยิ่งใหญ่ตลอดกาลและมิอาจหารักไหนในโลกมาเทียบได้เลย…นั่นคือความรักของพ่อกับแม่…รักที่ให้ลูกด้วยความทะนุถนอม…และบริสุทธิ์ใจ… รักที่พร้อมจะให้และไม่เคยหวังสิ่งใดกลับคืนมาเลย…แม้แต่จะถามลูกว่า”ลูกรักพ่อกับแม่บ้างไหม?” ก็ยังไม่กล้าถามทวง…พ่อแม่รู้เพียงว่า….ลูกคือลมหายใจ..คือความหมาย…คือทุกสิ่งทุกอย่าง…ที่เป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดในชีวิตของพ่อกับแม่….
ในบางครั้งมีบ้างไหม….ที่คุณเคยรักใครสักคน..แต่กลับไม่เคยได้บอกให้เขารู้ตลอดชีวิต…เก็บความรักนั้นไว้อย่างมิดชิดและปิดเงียบนิ่งสนิทอยู่กับความทรงจำและกาลเวลา เพราะความรักไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนทั้งหลายรู้ ในเมื่อมันไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของโลกที่จะต้องจารึกไว้ หากแต่เป็นประวัติศาสตร์ของหัวใจที่ต้องจารึกไว้ในความเป็นส่วนตัวเท่านั้น…เคยถามตัวเองว่าผิดไหมที่ไม่เคยบอกเขา?…จนกระทั่งวันสุดท้ายที่เขาจากโลกนี้ไป เขาก็ยังไม่เคยมีโอกาสรับรู้ว่าเราเคยรัก..และยังรักอยู่อย่างนี้ตลอดไปตราบนานเท่านาน…เพราะเมื่อรักแล้ว…ต้องปล่อยให้ความรักมีอิสระและเติบโตอย่างงดงาม…ไม่ว่าคนที่เรารักจะยังอยู่ในโลกนี้หรือไม่ก็ตาม..รักนั้นจึงจะเป็นอมตะชั่วนิจนิรันดร….
ความรักต้องไม่ถูกกักขัง เพราะความรักไม่ใช่นักโทษ…ไม่เคยมีความผิดในตัวของมันเอง…ในโลกแห่งความรักจึงไม่มีกฏหมายเพื่อใช้บังคับให้อยู่ในกฏระเบียบ อาณาจักรของความรักก็ไม่เคยมีพรหมแดนขีดกั้น….เพราะทุกคนในโลกมีสิทธิ์ในความรักอย่างเสมอภาค…เมื่อใดก็ตามที่เราคิดจะยึดครองให้ความรักเป็นของเราคนเดียว…ขอให้รู้เถิดว่านั่นไม่ใช่ความรัก…หากแต่เป็นความหลงต่างหาก..ความหลงมักลวงผู้คนให้หลงทางและพลัดพรากจากความรักอย่างน่าเสียดาย…
หากคุณมีความรัก..ขอจงเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่และเป็นอมตะอยู่ในหัวใจของคุณตลอดกาลนะคะ…ขอให้สุขสันต์ในเดือนแห่งความรักทุกคนค่ะ…