เกือบไปแล้ว…
วันนี้เกือบไปอยู่คุกฝรั่งซะแล้ว เพราะเผาหญ้าในสวนผักหลังบ้าน เผาในถังแกลลอน แต่สะเก็ดไฟกระเด็นตกในกองหญ้า ลุกพรึบเลยเพราะหญ้าแห้ง ด้วยความตกตะลึง คว้าสายยางฉีดน้ำได้รีบทำหน้าที่เป็นหน่วยดับเพลิงจำเป็นทันที
ไฟลามไปเรื่อยๆ ควันก็พุ่งโขมงทั่วบริเวณ พวกคุณหรั่งแตกตื่นโกลาหล วิ่งมาดู ถามว่ายูดับไหวไหม ไอจะเรียกหน่วยดับเพลิงมาช่วยยู เรารีบตอบว่าไหวโว้ย เอ๊ย! ไหวค่ะ ทั้งๆเราเองตื่นตระหนกพอๆกันกับพวกฝรั่งมุงนั่นแหละ แต่ต้องฝืนยิ้มแบบจืดๆไว้ก่อน เพราะถ้าฝรั่งคนใดคนหนึ่งโทรเรียกรถดับเพลิงมา มันจะกลายเป็นเรื่องของกระเหรี่ยงเผาเมืองเมกาน่ะสิ แถมค่าปรับแพงระยิบระยับ
กว่าจะดับไฟได้ ช่วยกันกับเจ้าหยกจนลิ้นห้อยทะลัก เพราะต้องวิ่งไปเอาน้ำมาสาดเพิ่มหลายรอบ ทั้งคู่มอมแมมยิ่งกว่าหนุมานคลุกฝุ่น ฝรั่งที่มามอง ทุกคนจ้องมองตาโตยิ่งกว่าไข่ห่าน คงไม่เคยเห็นนางเอกแสนสวยแสดงวิธีการดับไฟในสวนผักมาก่อน โชคดีที่เจ้าฝรั่งข้างบ้านคนที่ไม่ถูกกันมันเพิ่งขับรถออกไปก่อนหน้านี้ ไม่งั้นมันต้องโทรเรียกหน่วยฉุกเฉินก่อนใครๆ เพราะขนาดหมาบ้านเราเห่ามันยังโทรแบบขาประจำกับโรงพักเลย นับประสาอะไรกับไฟไหม้หญ้าควันโขมงแบบนี้มันจะเมินเฉย ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ไฟดับลงได้โดยไม่ถึงหน่วยดับเพลิงมืออาชีพ
ปีนี้มีแต่เรื่องเครียดๆทั้งนั้น เซ็งจัง
คนไทยไม่เคยลืมแผ่นดินเกิด
คนเขียน/คนดูแลทุกอย่างในBLOGนี้
รุ่งอรุณ ผลินธร (Rungaroon Plintron)ตัวอย่างงานเขียน
Our Translation Service Click: https://goo.gl/rWZzzm
DARE TO DREAM!
My Best Friends
My Beloved Friends
เพื่อนรัก
