On My Days & In My Mind (by Rungaroon Plintron)

งานNursing Home

        ผู้เขียนคิดจะหางานพาร์ทไทม์หลายๆงานเพิ่มเติม เพื่อเตรียมหาเงินไปเรียนต่อช่วงฤดูร้อนปีนี้ เพราะไม่อยากยุ่งยากขอยืมเงินทุนรัฐบาลมาเรียนเหมือนปริญญาใบแรก กว่าจะผ่อนใช้หมด ดอกเบี้ยก็ตั้งหน้าตั้งตาออกดอกงามสะพรั่งบานอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าการแบ่งตัวของพวกไวรัส          คราวนี้ไปได้งานพาร์ทไทม์อีกงานหนึ่งที่Nursing Home ซึ่งเป็นองค์กรคาทอลิคที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนี้ ส่วนมากคนแก่ที่อยู่ที่นี่มีความร่ำรวยมากกว่าที่ Nursing Home อื่น สถานที่จึงดูหรูหราสมกับเป็นชั้นหนึ่งของเมืองนี้         รู้สึกอึดอัดทันทีในวันแรกที่เริ่มทำงาน  หน้าที่ของงานไม่ยากเย็นเลย เพราะมีประสพการณ์จากงานพยายาบาลมาหลายแห่งทั้งจากเมืองไทยและที่อเมริกา แต่ความยากอย่างสุดยอดของงานที่นี่มันอยู่ตรงที่การเอาใจบรรดาคนรวยทั้งหลาย ซึ่งมันยากยิ่งกว่าเข็นช้างแก่ที่เป็นอัลไซเมอร์ขึ้นภูเขาหิมาลัยซะอีก  เพราะพวกนี้นอกจากจะจู้จี้จุกจิกงี่เง่าแบบสุดๆแล้ว ยังชอบดูถูกคนต่างชาติที่ไม่ใช่คนผิวขาวอีกต่างหาก ทั้งๆที่ผู้เขียนไปช่วยเหลือพวกเขาให้การบริการด้านพยาบาลเต็มที่ แต่พวกนี้ทำท่าราวกับว่าเราเป็นทาสติดเรือนเบี้ยของมันยังไงยังงั้นเลย        แม้ผู้เขียนจะผ่านการฝึกอบรมมาอย่างหนักให้อดกลั้นอดทน มีอารมณ์หนักแน่น ไม่โกรธง่าย ต้องเข้าใจสภาวะความเจ็บป่วยของผู้ป่วยทุกรูปแบบ แต่ว่าก็ยังไม่ได้ฝึกญาณถึงขั้นเป็นอรหันต์นี่หว่า … Continue reading →