ก็แค่ความจริงใจ…แล้วไงเหรอ
บางครั้งการเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจใครทั้งโลก ก็เป็นความสุขสงบที่เป็นส่วนตัวดีเหมือนกันนะ เพราะบางครั้งการที่เราอยากช่วยเหลือใครด้วยความจริงใจและความหวังดีกับใครก็ตาม ผลที่ได้รับนั้นใช่ว่าจะดีต่อตัวเราเสมอไป เผลอๆกลายเป็นการสร้างศัตรูโดยไม่เจตนาซะงั้น แบบที่โบราณว่าทำคุณแก่ใคร เหมือนไฟตกน้ำ…เอาล่ะไหนๆจะตกน้ำแล้ว ก็ขอบอกความจริงให้โลกรู้ซะบ้างว่าทุกอย่างที่ผู้เขียนตั้งใจทำนั้น คือความจริงใจจากใจจริงค่ะ ไม่ใช่การเสแสร้งแกล้งเป็นนักบุญเพื่อทำความดีเหมือนคนบางคน การที่มีเพื่อนคนหนึ่งป่วยและหมอบอกว่าหมดหนทางรักษาแล้ว และเพือนเคยขอให้คุณช่วยหาทางรักษาทางอื่นให้ หากเป็นเพื่อนคุณ คุณจะพยายามหาทางช่วยเหลือเพื่อนคุณไหม? หรืออย่างน้อยคุณจะพยายามให้กำลังใจ ให้ความหวังแก่เพื่อนคนนี้ไหม? แน่นอนหากคุณเป็นเพื่อนที่ดีคุณย่อมมีจิตเมตตาสงสารและพยายามทุกวิถีทางที่จะยืดเวลาของเพื่อนที่เจ็บป่วยให้มีชีวิตอยู่ยาวนานที่สุด ใช่ไหมคะ? แต่มีคนบางคนไม่เป็นเช่นนั้นค่ะ นอกจากไม่พยายามหาทางช่วยด้วยตนเองแล้ว ยังไปเที่ยวยืมปากปีจอมาใส่ แล้วเที่ยวเห่า เอ๊ย!ตำหนิติเตียนคนที่พยายามช่วยอีกนะ หาว่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวในครอบครัวเขาทำไม? หากสามีเขาอยากช่วยเหลือภรรยาเขา เขาก็คงทำไปนานแล้วตั้งแต่หมอบอกยกเลิกการรักษาแล้ว … Continue reading