Flying Wild Goose
อาทิตย์ที่แล้วอากาศหนาวจัดกว่าปกติ แต่ก็ยังอุส่าห์ไปเรียนไทชี เพราะอีกสามอาทิตย์ก็จะจบหลักสูตรเบื้องต้นแล้ว ปรากฎว่ามีนักเรียนมาแค่สี่คน นอกนั้นคงนอนหลับและกลายเป็นน้ำแข็งไปหมดแล้วถึงไม่มากันเลย อาจารย์ก็ใจเด็ด มีนักเรียนมาแค่สี่คน แกก็สอนไม่มีการเกี่ยงงอน (งอนไม่ได้ เพราะได้รับเงินดอลล่าร์ค่าสอนไปล่วงหน้าแล้ว) วันนั้นอาจารย์บอกว่าจะมีท่าใหม่เพิ่มมาอีกหลายท่า แต่เท่าที่ผู้เขียนจำได้คือท่าห่านป่าบิน (หรือ Flying Wild Goose) อาจารย์บรรยายสรรพคุณถึงการบริหารร่างกายของไทชีกง แต่ละท่า ว่ามีประโยชน์ต่ออวัยวะส่วนไหนของร่างกายทั้งภายในภายนอก แถมบอกอีกว่าบางท่าที่เรียนมีที่มาจากสำนักเส้าหลินด้วย เอาล่ะ…วันนี้ห่านป่าสี่ตัวกำลังจะบินตามอาจารย์ฝ่าความเหน็บหนาวที่ติดลบสิบกว่าองศาฟาเรนไฮน์ไปสำนักเส้าหลินกันสักหน่อย ขณะที่กำลังฝึกท่าต่างๆ แต่ละคนมีน้ำมูกใสๆไหลย้อยน้อยๆ ดูประหนึ่งงวงของตัวแมมมอธประดับดวงหน้า สองข้างปีกจมูกแดงเหมือนตัวตลกโบโซ่ เพราะแต่ละคนเพิ่งเดินฝ่าความหนาวมาถึงตึกเรียน ตัวผู้เขียนเองก็เหมือนกัน จะไปสั่งน้ำมูกในห้องน้ำก็ไม่ได้ … Continue reading
